Сайре дар васфу ситоиши модар

Модар! Чӣ сухани зебову гувороест, ки аз такрори он ҳар лаҳзаю соат дилам гум мезанад ва аз чашмонам беихтиёр ашк ҷорӣ мешавад. Модар чароғу чашмихонадон, ганҷи бебаҳост ва он барои фарзанд шахси аз ҳам аназдику меҳрубон  ва  мунису ғамхор ба ҳисоб меравад.   Модарон арзандаи ҳамагуна эҳтирому дӯстдорианд. Зеро меҳрубонтарин инсонҳои рӯи оламанд ва фарзандро дар ҳама ҳолат дастгиранду дилсӯзу бахшанда.

Бузургии зан-модар пеш аз ҳама дар он таҷассум меёбад, ки ӯ чароғи хонадон, идомадиҳандаи насл, тарбия кунанда ва бакамол расонандаи фарзанд, инчунин нигоҳдорандаи забон, таърих ва фарҳанги миллӣ мебошад. Пайғамбари ислом ҳазрати Муҳаммад(с) дар яке аз ҳадисҳои худ мефармояд: “Чаҳор чи зсаодати шахсаст: ҳамсари шоиста, фарзандони хайрхоҳ, рафиқони хуб ва рӯзӣ дар Ватан”.

Ба ин маънӣ, занону модарон ҳамеша дар тарбияи фарзандони соҳибмаърифату хайрхоҳ ва дорои ахлоқи ҳамида кӯшиш намуда, онҳоро ба ҳаётимустақилона омода месозанд. Зеро фарзанди аз ҷиҳати ҷисмонӣ ва маънавӣ солим бақадру манзалати падарумодар, Ватан ва таъриху тамаддуни миллат мерасад ва барои давлату миллати худ хизмат мекунад.   Ин масъулияти бузург модаронро вазифадор месозад, ки дар баробари нигоҳубину парасторӣ ва камолоти маънавию ҷисмонии фарзандони худ онҳоро дар рӯҳияи худогоҳиву худ шиносӣ, ҳувияту ифтихори миллӣ, ватандӯстиву ватан парастӣ ва ҳомии марзу бум тарбия намоянд.

Агар ободиву суботи ҷомеа аз осоишу оромии ҳар як оила вобаста бошад, дарнавбати худ ободии ҳар як хонадон аз рӯҳияи солиму созанда, сатҳи маънавиёту маърифатнокӣ ватан дурустииз ан-модар вобаста аст. Нақши модар махсусан дар тарбия, омӯхтани забон, таъриху фарҳанг, донишҳои муосир ва умуман камолоти маънавӣ ва ҷисмонии фарзанд хеле барҷаста мебошад.

Донишчуйи соли 2-уми факултаи «Механикаю математика»-и  ДМТ Ҳабибулло Абдулғафоров чунин мегуяд:                                                                                                                  Модар!  Вожаест гўшнавозу гуворо ва қашангу марғуб. Дарачаи бузургии модар то ҳаддест, ки онро бо Ватан дар як радиф қарор дода, Ватан-Модар ва ё Модар-Ватан мехонем.
Модар чароғу чашмихонадон, киматтарин неъмати дунё, ганҷи бебаҳост ва он барои фарзанд шахси аз ҳама наздику меҳрубон ва мунису ғамхор ба ҳисоб меравад. Ин шири сафеду  чонбахше, ки ҳеч ғизову анвоъи олам дар шириниву тамъ бо он баробар нест.
Модарон арзандаи ҳамагуна эҳтирому дӯстдорианд. Зеро меҳрубонтарини нсонҳои рӯи оламанд ва фарзандро дар ҳамаҳолат дастгиранду дилсӯзу бахшанда. Hавозиши дастони модар беҳтарин истироҳат аст барои фарзанд, новобаста ба синнусол.

Обрӯи аҳли дин аз хоки пои модараст,
Ҳарчи доранд ин ҷамоат аз дуои модараст.
Он чӣ дар васфи  биҳишт фармуд Қуръони Карим,
Соҳиби Қуръон бигуфто, зери пои модараст.

Зиндаги худ шеъраст.,.ки бо аллаҳои модарон ибтидо гирифта,бо номи он анчом меёбад.Харфарзанде,ки кимати модарро донад,бо дуояаш хушбахту шухратёр мегардад.                                                                                                                                                                         Сад ҷонудил фидои як муддаои модар,

Фатҳу кушоишорад дасти дуои модар.

Дилшод Нозимовд онишҷӯйи соли 4-уми ДМТ  ихтисоси Физика дар васфи модари мушфиқу меҳрубон чунин суханҳоро ироа мекунад:

Модар барои ҳар як шахс азизу муқаддастар аз ҳама мавҷудоти рӯи оламаст. Модари ман ҳам бароям гиромитарин ва наздиктарин инсон ҳастанд. Ҳарчӣки дар рӯйи замин дорам, ҳатто ҷони азизи худро лозим шавад, тайёрам барояшон фидо созам. Модарон арзандаи ҳамагуна эҳтирому дӯстдорианд. Зеро меҳрубонтарини нсонҳои рӯи оламанд ва фарзандро дар ҳама ҳолат дастгиранду дилсӯзу бахшанда.

Модар бузургаст. Бузургии модар дар он аст, ки бузургтарин неъмати дунё – фарзандро ба дунё меорад. Шабурӯз дар фикри он аст, кифарзанд бузург, донишманд, ҳунарманд шавад ва барои ҷомеаи нсони саҳм гузор гардад. Вақте ки фарзандаш 1-2 сола мешавад, модар ба вай аввалин калимаҳоро ёд медиҳад. Вақте ки фарзанд калимаҳоро аз бар карда натавонад, модари бузург бо вай пайваста калимаҳоро такрор карда, омӯхтани онро мусоидат менамояд, то ки фарзанд сухан карданро ёд гирад, тарзи озодона сухан карданро аз худ намояд ва дар синни 3-4 солагӣ ба ӯ тарзи рафтору кирдор ва ба калонсолон чӣ тавр суханронӣ намуданро нишон медиҳад.

Донишчӯйи соли 5-уми факултаиЖурналистикаи ДМТ Фаррухи Асадулло мегӯяд,Модар! Ватан! Ин дукалима беҳ амдигар маънои худро гум карда дар алоҳидагӣ вуҷуд дошта наметавонанд…

Модар-Ватан! Ин ду калима, ки ҳамагӣ аз панҷ ҳарф таркиб ёфтаанд, дар мазмуну мундариҷа он қадар маънӣ, шукӯҳу шаҳомат доранд, ки дар тасвирашон садҳо достону романҳо офаридашуданду ғазалу таронаҳо сароида мешаванд. Ин ду мафҳум барои ҳар як инсонон чунон азизу муқаддасанд, ки барои ҳифзи ҷону нангу номусаш фарзандони арзанда ҷони худро дареғ намедоранд! Тифл баробари ба олами ҳастӣ омадану чашм кушодан аз бӯи онҳо машом муаттар карда боҷону дил дӯсташ медорад.

Дар оғӯши модар – Ватан хору зор нашуда зиста ба воя мерасад. Барои ҳамин ду калима бе  ҳамдигар маънои худро гум  карда  дар алоҳидагӣ вуҷуд дошта наметавонад. Модар – Ватан муқаддастарин  мафҳум ҳимояи он шаъну шараф ва қарзи инсонии ҳар як шахс баҳ исоб меравад.

Ба андешаи ман зани тоҷик, ки намунаи  олитарини зан-модараст, дар доираи модарсолорӣ аз аввал то имрӯз боқӣ мондааст. Имрӯз ҳам ӯро чун зан-модар – ҳамон модаре, ки сари гаҳвора алла мехонад, парастиш мекунанд, вале шахсияташ, ишқу муҳаббаташ, андешаву оламашро касе эътироф наменамояд. Афсӯс, ки имрӯзҳо бори вазнини ҳаётроҳам бештар занон мекашанд. Рисолати аслии зани тоҷик аз сабурии ӯст.

Зан модари тоҷик заҳматкашу меҳнатқарин буду ҳаст ва мемонад. Ба қавле «Ғами дунёи наву кӯҳна ҳама бори занаст».

Таҳияи Сулаймон Маҳмадов донишуйи

 соли 5-уми риштаи Рӯзноманигории

Донишгоҳи Миллии Тоҷикистон

  • amazonS3_cache: a:3:{s:52:”//tojikobod.eto-ya.com/files/2012/03/zan_250_239.jpg”;i:102;s:53:”//tojikobod.eto-ya.com/files/2012/03/zan_250_239.jpg&”;a:1:{s:9:”timestamp”;i:1711589481;}s:50:”//cdn.eto-ya.com/tojikobod/2012/03/zan_250_239.jpg”;i:102;}

ибрози назар